Umarły Las

[Sirfalas]

Obserwowałem walkę, stojąc swobodnie z Elsą na ramionach. Dartimiena wciąż nie było widać.

[Maud]

Co jakiś czas znikałam i pojawiałam się w jednym czy innym miejscu odbijając od gałęzi i pni drzew.

[Sirfalas]

Śledziłem wzrokiem Maud, nadal stojąc spokojnie.

[Maud]

Co jakiś czas raniłam Willa robiąc to spokojnie i jakby świadomie sprawiając mu ból. Wyraz radosnej akceptacji wkroczył na moją twarz. Przynajmniej w tej dziedzinie miałam przewagę. Lekkość pozwalała utrzymywać się na gałęziach a szybkość na zadawanie cięć. Do sztyletów nie potrzebowałam siły. Parę razy osłonił się przed ciosem i znów przeniósł się na ziemię.

[Sirfalas]

__________________________________
Muszę iść, cześć

[Maud]

Cześć.

[Sirfalas]

Elsa miauknęła drapieżnie z moich ramion. Przeciągnęła się ostrożnie, by nie spaść. Może i byłem wysoki, ale też bardzo szczupły. Dartimien wynurzył się z jakiś zarośli, w dłoniach miał sztylety.

[Maud]

Zawisłam nad nim bezdźwięcznie. Rozglądał się niepewnie. Wzięłam do ręki lżejszy nóż. Rzuciłam spojrzenie na Sirfalasa i trzymając się opuściłam się za Willem głową w dół jak nietoperz.

[Sirfalas]

Spojrzałem na Maud spokojnie. Elsa miauknęła, a Dartimien kiwnął lekko głową i stanął u mojego boku.

[Maud]

Odwrócił się machając ostrzem. Uśmiechnęłam się pogardliwie zeskakując.

[Sirfalas]

Wymieniliśmy spojrzenia, po czym Dartimien wyszedł.

[Maud]

Prychnął.
-Ciągle się chowasz-warknął.
Uniosłam brew.
-A myślisz że jak inaczej walczyłabym jako skrytobójca?

[Sirfalas]

- Jakaś daleka rodzina Dartimiena - syknąłem do ucha Elsie, nie odwracając wzroku od kotołaków. Stałem spokojnie kilkanaście metrów dalej. Elsa zaśmiała się cicho.
- Taa... Tylko, że Kot nie walczy. Wystarczy, że jest w zasięgu kilkunastu metrów i już w pobliżu nikt nie żyje. Oczywiście, jeśli tak trzeba. Ale fakt, sztylety są jego mocną stroną, tak jak zabijanie jako skrytobójca. Ofiara nawet nie wie, że już nie żyje.

[Maud]

Prychnął.
-Nadal nie wierzę że przyłączyłabyś się do tej wstrętnej drużyny. To nie twój typ moja droga.
Syknęłam.
-Tu cię rozczaruję. Odkąd odeszłam w gniewie mam inne zajęcie.-warknęłam miotając nożem w jego stronę. Uchylił się blady i znowu zwiał.

[Sirfalas]

Prychnąłem, unosząc kącik ust.
- Masz rację.